Nieuw Leven

Geplaatst 17 februari 2021

Beste Lezer, heeft u het ook gehoord of gezien? Ik las het uitgebreid op de webstek van het nieuws. Er is nieuw leven ontdekt op aarde. Als dat geen goed nieuws is in deze droeve tijden. Nieuw leven is immers altijd een reden tot feest.

Nu wil ik u wel geruststellen, u zal dit nieuwe leven niet direct tegenkomen op de stoep als u gaat wandelen, of als u met de auto door het drukke verkeer laveert. Er zullen ook niet zo direct groene mannetjes met een groot hoofd en ogen als schoteltjes bij u komen aanbellen om steunkaarten of wafeltjes te verkopen. Niets van dit alles.

Het nieuwe leven beste lezer speelt zich af op ongeveer een kilometer diepte onder de Antarctische ijslaag. Bij een temperatuur van -2 graden en in volkomen duisternis. Je moet er maar willen vertoeven. Nu ja leven, whats in a name, we hebben het hier over kleine dieren die op sponzen lijken of gelijkenissen vertonen met zeepokken. De wetenschappers boorden door een 900 meter dikke ijsmassa op zoek naar een laag met bezinksel op de zeebodem, om er stalen te nemen. Maar ze stootten op de zeebodem op een harde rots en lieten dus prompt een camera neer. Tot hun grote verrassing kwam er uit het niets volk voor die camera staan zwaaien om de groeten te doen aan één of ander ver familielid, dat ze al een tijdje niet meer gezien hadden. Het werd daarbeneden een ware toeloop. Zij hadden daar nog nooit een camera gezien. De wetenschap is in de wolken over de ontdekking van Snorkelland en is alvast aan het bestuderen welke de invloed van de klimaat opwarming op onze sponsjes zal zijn. Je voelt het nu al aan je water maar de vooruitzichten blijken niet goed te zijn.

Ik wil niet zeggen beste lezer dat het nieuw ontdekte leven onze dagelijkse besognes erg zal beïnvloeden. Als je gewend bent om in het donker bij -2 je ding te doen, denk ik niet dat je erop uit bent om in het zonlicht bij 30° te vertoeven. En zo blijkt maar dat er nog ruimte op onze aarde is voor nieuwe gasten zonder dat we elkaar voor de voet lopen of dat we enige agressie moeten verwachten.

Ik vraag me wel af of ze eetbaar zijn, die diertjes. Maar dit geheel terzijde. Als ze dat niet zijn hebben we er niet veel aan, toch?

Tot de volgende…….

Sneeuw

Geplaatst 8 februari 2021

 

 

 

 

Beste Lezer, ik heb er helemaal niks mee, met dat koude natte witte poeder daarbuiten dat men sneeuw pleegt te noemen. Ook in mijn jeugd vervloekte ik de sneeuw toen ik dagelijks met de fiets naar school moest. Mijn ouders hadden in die tijd geen auto om mij aan de schoolpoort af te zetten. Ik vind sneeuw koud, nat en in onze contreien wordt het algauw een roetkleurige vieze brij op de baan.

Bij vele mensen lijken de eerste sneeuwvlokken het kind in hen terug wakker te maken. Vroeg opstaan om toch maar als eerste hun voetafdrukken in het maagdelijk wit tapijt te kunnen drukken, zodat al die na hen komen dit onberoerde landschap niet meer kunnen aanschouwen. Pech voor de langslapers dus. De kindersledes worden terug van de zolder gehaald en elke rechtgeaarde vader voelt het als zijn plicht zijn kroost door de gemeentelijke straten te trekken met de bezorgd kwetterende moeder naast zich. Een sneeuwman maken en een voorzichtig sneeuwballen gevecht met losse poedersneeuw moet wellicht ook nog kunnen. U zal mij ongetwijfeld een slecht vader vinden, maar ik had het vroeger al. Gezeten in mijn stoel met een kop thee en een goed boek sloeg ik de toenmalige echtgenote door het raam gade wijl zij buiten met de kinderen in de nattigheid dolde. Sneeuw is nooit mijn ding geweest het brengt volwassen mensen ertoe dingen te doen die ze op een normale doordeweekse dag nooit zouden doen. Ook de kleding die de mensen dragen om in het barre landschap rond te lopen zorgt ervoor dat je algauw die anderhalve meter op je eentje helemaal opvult. Dit is uiteraard nefast voor de capaciteit van het openbaar vervoer.

Beste lezer, sneeuw brengt volgens ondergetekende alleen maar ellende voor de mensheid. Koude, nattigheid, planten die kapotvriezen. Vorstschade, lekkende daken door het smeltwater – niks zo gevaarlijk voor lekken dan smeltwater-. Auto-ongelukken, slippartijen, valpartijen, botbreuken, afgevroren vingers of tenen, u merkt het al gauw: sneeuw is niet goed voor de mensheid. Bovenal het sneeuwruimen, wat iedereen geacht wordt te doen althans voor zijn eigen deur, is erg belastend voor de rug.

Begrijp me niet verkeerd. Ik vind de plaatjes ook heel mooi vanachter het raam, op oude kerstkaarten en in documentaires over de Noord – of Zuidpool, Alaska of Canada op de televisie. Vanuit mijn luie stoel met een kop dampende thee, met een scheutje whiskey, in de hand kan ik er uren naar kijken.

Tot de volgende,………

Zakdoek

Geplaatst 28 januari 2021

Beste lezer, elke dag kom ik wel een keertje op de webpagina van het nieuws terecht, NWS.be dus. Laatst vernam ik via deze site dat katoenen zakdoeken uit de indexkorf getuimeld zijn. U weet het wellicht niet maar ik ben een trouwe gebruiker van katoenen zakdoeken. Mannenformaat wel te verstaan, en in katoen, niet van die fijne kanten of zijden niemendalletjes die eerder door het vrouwelijke geslacht gebruikt worden.

Een hele collectie heb ik al bij elkaar gespaard. Ik heb elke dag een schone witte zakdoek netjes gestreken en gevouwen in mijn zak zitten. Menig keer heb ik die al bovengehaald en aangeboden aan iemand die zijn tranen niet kon bedwingen. Meestal iemand van het vrouwelijke geslacht. Vele malen mocht ik daarvoor een achter tranen verscholen dankbare en liefdevolle blik ontvangen. Daarvoor alleen zou iedere galante man dit moeten doen, een zuivere witte zakdoek op zak hebben.

Verder heb ik zakdoeken in alle kleuren en kwaliteiten om mijn neus in te snuiten of het zweet van mijn aangezicht te vegen. Die twee handelingen doe ik meestal niet kort na elkaar, of toch niet bewust maar dat begrijpt u ook wel. Of het moest op een onbewaakt moment zijn wat een enkele keer tijdens de zomer wel eens gebeurt. De echtgenote is, wegens het extra strijkwerk, iets minder overtuigd van het gebruik van katoenen zakdoeken. Hoewel ik haar ook al een enkele keer mijn, door haarzelf mooi gestreken en netjes geplooide witte zakdoek heb aangeboden, hoor ik haar bij de strijk soms toch wel even staan sakkeren.  

Papieren zakdoekjes vind ik helemaal niks. Ik moet er wellicht door het formaat van mijn reukorgaan minimum twee nemen. En dan nog kan ik mijn neus slechts op halve kracht snuiten. Menig keer zit ik met mijn vinger door het papieren geval. Ik heb geen nood aan muntgeur of Aloë Vera om de huid van mijn snuiter te beschermen. Neen alleen een grote witte vod van twintig bij twintig centimeter is goed genoeg op het moment dat ik verkouden ben.

Een dakkoffer voor de auto hebben ze dan wel in de indexkorf opgenomen. Wat heb ik daaraan als ik een snotvalling heb?  Niks… helemaal niks!

Tot de volgende……..

Afscheid

Geplaatst 18 januari 2021

Beste Lezer, begin vorige maand is mijn moeder overleden, Corona vertelde ze ons vanuit de verzorging. Het virus zal ongetwijfeld een rol hebben gespeeld. Het zorghuis waar mijn moeder gedurende bijna 10 jaar verbleef, heeft het erg te verduren gehad met dat griepje.

92 zou ze geworden zijn, in mei bij de eerste lente zonnestralen. Maar ze had er geen goesting meer in. Een paar jaar geleden had ze de zin in het leven verloren. Niets interesseerde haar nog, de TV op haar kamertje stond de hele dag op van de ochtend tot een uur of zes ’s avonds. Vanuit haar zetel staarde ze naar alle programma’s die er op Eén voorbijkwamen, zonder onderscheid. Zonder er echt aandacht aan te schenken of zonder van zender te veranderen. Om klokslag zes ging ze slapen. De laatste maanden kwam ze haar bed niet meer uit en de TV bleef stil op haar kamer. Ze sliep uren na elkaar. Nu slaapt ze voor altijd, en het is misschien wel beter zo.

Oud worden is niet voor sissies heeft de echtgenote mij eens gezegd. Beste Lezer, ik ben het daar niet helemaal mee eens. Ik denk dat het verliezen van de levensvreugde veel zwaarder is dan oud worden. Als niets je nog interesseert.  Als er geen enkele vonk nog een vuurtje kan doen opflakkeren in je ogen, ook al is het maar voor even. En als je niet meer naar de volgende lente kan verlangen, geen schoonheid meer kan zien in de kleine dingen van het leven en je alleen nog maar wil slapen, dan sterf je elke dag een beetje.

Nu hoor ik u al zeggen dat je soms geen keuze hebt maar ik weet voor mezelf dat ik zo niet oud wil worden. En ik ben blij dat de echtgenote en ik regelmatig samen in een deuk liggen om een kleinigheid, een verspreking of één of andere klunzigheid van mijnentwege. Of dat we samen verwonderd staan om een vogeltje of een bloem in de tuin. Dat we nog steeds kunnen genieten van een goed glas en lekker eten. Liefst samen met vrienden. Vrienden die we hopelijk spoedig kunnen weerzien.

Tot de volgende…….

De Volgende Ronde

Geplaatst 12 januari 2021

Beste Lezer, graag had ik u gefeliciteerd met het feit dat onze aarde er alweer in geslaagd is om een volledige baan rond de zon te voltooien. Dit blijkt voor ons allen normaal gezien een reden te zijn om eens goed uit de bol te gaan. Maar deze ronde moesten we in sourdine vieren. Toch wens ik u allen vanwege de echtgenote en mezelf veel voorspoed en geluk tijdens ons volgend rondje om de zon.

Beste lezer ik had gehoopt dat de mierenneukerij dit jaar minder zou zijn maar niets blijkt minder waar te zijn. Vanochtend las ik in de kwaliteitskrant “Het Laatste Nieuws” dat de Nederlandse Indy Mellink een volledig gendervrij kaartspel heeft ontwikkeld. Blijkbaar loopt ze al 23 jaar na het kaartspelen rond met een trauma omdat de heer in het spel hoger is dan de dame. Zelf kreeg ze gekrulde tenen na het klaverjassen, het pokeren of het wippen, voor dat laatste no pun intended. Ikzelf vind dat de boeren nu ook maar eens uit hun pijp mogen komen. Zij krijgen tenslotte al eeuwen de zwarte piet toegeschoven.

Even koesterde ik ook nog de hoop dat we deze ellips rond de zon zouden kunnen beleven zonder de steeds weerkerende betweterij van een tsunami aan specialisten of would-be specialisten. Maar kijk terwijl onze regering ijverig 120 vaccinatie centra aan het oprichten is, zijn er al experts die zeggen dat het te veel is en dat de logistieke opvolging ervan in de knoop zal geraken. Ondertussen tuimelen ze haast over elkaar om toch maar te laten zien hoe groot hun ego… eh… ik bedoel expertise wel is, gevolgd door een hele meute aan betweters op Facebook, twitter of Parler die ook hun kijk op de zaak willen etaleren.

Op de asociale media heeft men, zonder verder onderzoek af te wachten, al opgeroepen tot een demonstratie naar aanleiding van het overlijden van een opgepakte twintiger, terwijl het onderzoek nog volop bezig is. Deze aangekondigde betoging voor of tegen iets waarvan men nu nog niet eens weet wat of hoe, zal hoogstwaarschijnlijk wel eindigen met het kort en kleinslagen van wat winkelramen en enkele bushokjes.

En zo beste lezer draait de wereld verder in eindeloze cirkels rond de zon en wij klooien ondertussen maar wat aan, zoals we gewoon zijn.

Oh ja, Had Ik u vroeger al niet geschreven dat deze periode in het jaar niet mijn meest opgewekte periode van het jaar is?

Toch wordt het terug zomer,…

Tot de volgende……..