Beste Lezer, het hoeft vanaf nu allemaal niet meer. Het leven is aan de luilakken. Weg met alles wat ook maar een beetje inspanning vraagt. De tuin kunnen we zijn eigen zin laten doen. Grasmaaien, bladeren bij elkaar harken, onkruid verwijderen het is allemaal overbodig geworden. De schepper is van zijn troon gevallen en tuinman geworden. Hij doet er maar mee wat hij wil, met al die tuintjes, wij doen het niet meer. En het is nog goed voor de natuur ook, wie kan daar iets op tegen hebben.

Grammatica is ook niet meer van tel. Niet dat ik er zo sterk in ben maar het hoeft niet meer. Dt fouten zijn niet meer belangrijk. “Groter als” in plaats van “groter dan”, of de dubbele negatie; een zin als ‘Hij heeft nooit geen geld’ werden vroeger als fout beschouwd, nu niet meer. Deze en vele andere regels mogen we gewoon aan onze laars lappen. Ik zie met lede ogen het moment tegemoet waarop men “hij noemt Peter” in plaats van “hij heet Peter” gaat accepteren. Erger nog, gaan we “ het is van ik, of het is ik die het gedaan heeft ” zoals in West-Vlaanderen gebruikt wordt of het in Oost-Vlaanderen gebruikte “ik ben onder de baan” en het in Antwerpen gebruikte “ik ga mijn eigen wassen” ook als algemeen Nederlands aanvaarden.

Beste Lezer, ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat er een bries van gemakzucht door onze maatschappij waait. Als het een beetje moeilijk wordt dan lopen we er de kantjes af. Ik ben zeker geen taalpurist of voorstander van regeltjes voor alles en nog wat, maar goede afspraken maken het wel makkelijker en voor iedereen duidelijk. Ik geef ruiterlijk toe dat ik tijdens mijn jonge jaren niet echt in taal geïnteresseerd was. Er was iemand als Johan Anthierens of Jan Hautekiet op Studio Brussel nodig om mij de schoonheid van correct taalgebruik te leren kennen.  De couleur locale van het dialect dient gekoesterd te worden maar een kruisbestuiving naar het algemeen Nederlands hoeft voor mij niet. En zeker niet omdat het makkelijker zou zijn.

Doei..

En tot in den draai……..