Beste lezer, de echtgenote en ik behoren niet tot de groep meubelzaak verslaafden. U kent het fenomeen wel, de zwermen kooplustigen die vroeger voor Corona tijdens het weekend neerstreken in en nabij de grote meubelwinkels. En er bijna hun weekend in door brachten, maaltijden met Zweedse balletjes inbegrepen.
Gelukkig is de echtgenote ook niet zoals sommige andere vrouwen die om de 2 jaar het interieur willen veranderen of vernieuwen. Ik ben op dat punt nogal oubollig maar het is voor mij een geruststellende gedachte als mijn vertrouwde sofa, bij het thuiskomen van zijnde weggeweest, nog op dezelfde plaats staat als waar ik hem heb achtergelaten. En ik ben ook blij dat de muren van de kamer niet om het jaar in een ander kleurtje gezet worden omdat het juist toevallig lente is geworden.
Je hoeft niet bij een universiteit door de brievenbus gekeken te hebben, om te weten wat er staat te gebeuren als de overheid beslist om meubelzaken of andere winkels opnieuw te laten openen. Beste lezer, we zullen allemaal net op hetzelfde moment een nieuwe bank nodig hebben of een bijzettafeltje om ons instant geluksgevoel op te krikken. Stel je voor dat we gasten zouden mogen uitnodigen voor het zo onmisbare kerstdiner, waar moeten ze dan met hun glas blijven op die 1,5m afstand. Het geloof zit terug in de lift dankzij Corona. Priesters zouden erg blij zijn als er op zondag ochtend evenveel volk in de kerk zou zitten als dat er mensen zijn die absoluut samen kerst willen vieren. Maar dit is maar een bedenking. Ikzelf wil hooguit een paar nieuwe gordijnen aanschaffen om erin te kruipen nadat ik ‘s avonds op de televisie de beelden gezien heb van de horden kooplustigen die dringend de meest onzinnige aankopen willen doen alvorens het jaar om is.
Ik laat het allemaal een beetje aan mij voorbijgaan. De echtgenote en ik hebben onze menu voor de feestdagen al een tijdje op een papiertje staan, op mijn leeftijd vergeet je algauw wat je afgesproken hebt. Met Kerst doen we een kaasfonduetje en Nieuwjaar vieren we met ons beiden rond de steengril, die apparaten hebben we al, daarvoor hoeven we het huis niet meer uit. Dat ene jaartje nemen we er wel bij. Zonder grote tafel met familie of omringd door vrienden. Het lijkt me zoveel leuker om dit binnen een dik jaar opnieuw samen met anderen te kunnen doen en dat we er dan allemaal terug kunnen bij horen.
Waarschijnlijk val ik dus dit jaar met Oudjaar om 11 uur, na het feestmaal en na het savoureren van een paar glazen wijn, op mijn sofa in slaap in de wetenschap dat we 2021 toch gezond gehaald hebben. En zonder enige twijfel maakt de echtgenote me, een klein beetje later, wakker om me te zeggen dat ik moet gaan slapen. Ik hoop dan de volgende ochtend gezond wakker te worden in een beter 2021.
Beste lezer, en dat probeer ik nu al heel de tijd te zeggen; ik wens u ook een gezond wakker worden in een beter 2021.
Tot de volgende…….
Beste Lezer, het volgende artikel las ik in mijn kwaliteitskrant de GVA. “Tuincentra met de handen in het haar: Is een kunstkerstboom decoratie of een plant?”
Tuincentrum V.Y. gevestigd in Massenhoven en Kontich worstelt met een huizenhoog probleem. Natuurlijke kerstbomen mogen gewoon verkocht worden in deze Corona tijden, maar de tuincentra zelf wisten zondag nog niet exact of een kunstkerstboom decoratie of een plant moet worden genoemd. Beste Lezer het is bijzonder pijnlijk te moeten vaststellen dat je om een tuincenter te openen het verschil niet hoeft te kennen tussen een plant en een verzameling plastiekmoleculen.
Ik zou veronderstellen dat je toch over enige productkennis moet beschikken vooraleer je een plantenzaak of tuincentrum opent. Voor je het weet staan al onze tuinen vol plastic bloemen en struiken en onze moestuinen vol plastic tomaten, pompoenen, kolen en ander kunstgewas. En staan onze serres vol met PVC paprika’s, EPS sla en PE wortelen.
Ergens begrijp ik de arme man. Het is deze tijd van het jaar ook allemaal erg verwarrend. Groenten staan als Halloween versiering aan de voordeur al of niet bewerkt of uitgesneden. Het getuigt van rijkdom als je je eten zomaar voor de gezelligheid aan de voordeur kan zetten. Wat ooit begon als 1 verloren pompoen is uitgegroeid tot volledige karren, stapels of bakken met groenten in alle kleuren en vormen. Het pompoen arsenaal aan de huisdeuren is wellicht voldoende om alle daklozen hier te lande een week van pompoensoep te voorzien.
Ach ja beste mijnheer V.Y uit Kontich-Massenhoven. Een kleine tip, geef uw vrouw voor haar verjaardag géén dozijn plastic rozen. De kans is groot dat ze u het verschil met echte rozen eens en voor altijd zal bijbrengen.
Tot de volgende………
Bericht aan de bevolking
Geplaatst 17 oktober 2020
Beste lezer, verleden vrijdag, rond een uur of 7 werd ik opeens 80 jaar terug gekatapulteerd in de tijd. Elke dag rond zeven plachten wij samen te genieten van één of twee, zelfs 3 aperitiefjes afhankelijk van de stemming. Op dat moment klonk de stem van de premier uit mijn JBL-bluetooth speakertje dat naast ons op de keukentafel lag. Zijn toespraak die aan de bevolking gericht was diende om ons te waarschuwen voor de geniepige vijand die het virus is. En dat we terug moeilijke tijden tegemoet gingen maar dat we er samen onze schouders moesten onder zetten om de oorlog tegen die onzichtbare snoodaard te winnen.
Beste Lezer, opeens was het of de toespraak uit een oude lampen radio kwam en de ledverlichting aan het keukenplafond werd een doorzichtig peertje dat een zwak geel licht verspreide. Gespannen luisterden de echtgenote en ikzelf naar de toespraak en bijhorende maatregelen. Zo moet het geklonken hebben op de N.I.R. de 10de mei 1940 toen Jos Servotte er de Belgische bevolking van op de hoogte bracht dat de vijand, Den Duits, Nederland en Luxemburg was binnen gevallen. Ook in ons land waren verschillende vliegvelden gebombardeerd, aldus nog Jos Servotte. Beste lezer gedurende enkele minuten voelde ik welke inpakt dit moet gehad hebben op de mensen toen.
Ook in deze oorlog zijn er twee kampen bij de bevolking. Zij die overal hun voeten aanvegen en zich niet aan de voorgestelde regels houden en daardoor het virus de kans geven zich vrolijk verder te verspreiden. Laten we hen dan maar de collaborateurs noemen. En de mensen die de zaak ernstig nemen en in het verzet gaan tegen de vijand door mondmaskertjes te dragen, afstand te houden en hun contacten te beperken. In beide kampen vindt je mensen van alle leeftijden terug. Het is zeker niet alleen de jeugd die onverantwoordelijk is en collaboreert met de vijand. Het zijn de dwazen, de egoïsten, de instant gelukzoekers en de koppigaards die het iedereen zo moeilijk maken.
Ondanks de technologische ontwikkelingen zoals het bluetooth speakertje op de keukentafel en de ledverlichting aan mijn plafond is de mensheid er op zich niet veel beter op geworden.
Bij leven en welzijn tot de volgende……..
Vader en Moeder niet meer modern
Geplaatst 23 september 2020
Vader en moeder worden steeds vaker papa en mama stond er in de kwaliteitskrant De GVA. Beste lezer, ik moet u iets bekennen: Ik koester al jaren een kleine ergernis over het gebruik van papa en mama of mams in ons geval door onze volwassen kinderen. Ik zeg wel een kleine ergernis. U zal zeggen, dat is toch schattig. Maar ikzelf vind het een beetje infantiel dat papa- en mama gedoe door volwassenen.
De journalist schreef dat het een algemene evolutie zou zijn en dat er taalkundig niets mis mee is. Het heeft volgens diezelfde bron ook iets te maken met respect en hiërarchie en de jongere generatie zou daar een probleem mee hebben. Mama en papa is informeler nog volgens dezelfde krant. Beste lezer, ik zie dit niet zo. Ik vind een volwassen man die over zijn papa spreekt iets raars. Volgens mij plaatst hij zich dan terug aan de hand van de man die hem leerde fietsen, iets dat de meeste papa’s leren aan hun kroost. Laat voor mij de term vader net iets meer van gelijke hoogte zijn. Voor mij heeft het ook iets van loslaten, van hieruit moet je gaan Tim, weet je wel. En ja, er gaat een zeker respect van uit. En daar is volgens mij niets mis mee. Het zal waarschijnlijk wel weer seksistisch overkomen in deze barre tijden, maar voor een vrouw vind ik het nog wel kunnen. Een volwassen vrouw die spreekt over haar papa en mama, daar is voor mij niets verkeerd aan.
Beste lezer, laatst hoorde ik iemand roepen naar zijn hond: kom bij de papa. Spontaan komen er dan hele rare beelden in mijn hoofd over de conceptie van het betreffende dier. Ik wil er verder niet over uitweiden, dat begrijpt u wel. Er gaan al genoeg rare beelden rond op het internet. Ook tijdens het tv-nieuws enkele dagen geleden werd verteld dat ene of andere dolfijn of walvis mama was geworden. Ik hoop dat de reporter de draagwijdte van zijn woorden inziet.
Tot de volgende ……..
Tour De France
Geplaatst 1 september 2020
Beste Lezer, er zijn een aantal redenen waarom ik graag naar de Tour kijk. Uiteraard op de eerste plaats voor de sportieve jonge atleten die zich kapotrijden op zoek naar de overwinning voor henzelf of het team. Maar nog belangrijker zijn de fantastische landschappen die aan het oog voorbijglijden. Ik ben al heel mijn leven een Frankrijk fan. Het is dan ook heerlijk wegdromen bij de beelden van het prachtig gevarieerde landschap dat Frankrijk biedt.
Beste lezer, dit weekend zag ik dat er bij de Tour De France geen podium-missen meer zijn. Dat was dus de derde reden waarom ik graag keek. Ouwe snoeper hoor ik u al zeggen. Maar zeg nu zelf, zedig geklede missen die de jonge held na zijn overwinning een voorzichtige kus op de kaak gaven als beloning voor de geleverde prestatie, daar was toch niets seksistisch aan. Ik ga er wel van uit dat de meeste van die meisjes dit vrijwillig deden en zich totaal niet uitgebuit voelden.
Dit jaar beste lezer zijn het een man en een vrouw die op het podium de jonge held huldigen. En dit alweer onder de vlag van de politieke correctheid. Ik veronderstel dat, met de huidige pandemie, de zedige zoen op de kaak wel achterwege zal blijven. Ik wil me niet in het moeras van de genderdiscussies laten meezuigen, maar stel dat in de toekomst dit wel opnieuw zou kunnen, dankzij het Russische vaccin of Amerikaans bleekwater. Ik kan me best voorstellen dat niet elke renner ernaar zal uitkijken om na zijn spurtzegen een zoen op de kaak te krijgen van de Mister De Région. Ik ben ooit, in mijn wilde jaren verkleed als vrouw met een grote bos gladiolen voor mijn gezicht, op het podium gestapt om mijn vriend collega muzikant en schrijver een gelukkige verjaardag te wensen. Toen ik de bos bloemen weghaalde om hem een kus te geven verstijfde hij toch even. Waarschijnlijk viel hij niet voor mijn persoonlijkheid, maar voor mijn harige door netkousen omhulde benen.
De toer zal nooit meer dezelfde zijn en er zullen toch wel enkele missen zijn die een eenzame zomer tegemoet gaan. En dit in volle coronatijden. Ze mogen mij altijd een kaartje sturen. Ik zal dan antwoorden met een foto van mezelf waarop ze dan met hun getrainde lippen, vol knalrode lippenstift, een zoen kunnen geven voordat ze deze naar mij terugsturen.
Ik hoop zo mijn steentje te kunnen bijdragen in deze voor missen barre tijden.
Tot de volgende
Lastig
Geplaatst 25 augustus 2020
Beste Lezer, de Mechelse Elke V.O. is maandag gestart met een zitstaking op de Mechelse Grote Markt. Dat stond gisteren in de kwaliteitskrant de GVA. Beste lezer, het lijkt erop dat Elke moeite heeft met de opgelegde maatregelen die als bescherming tegen het Corona-virus moeten dienen. Elke vertelt ook dat ze veel vrije tijd heeft en niet weet wat ermee aan te vangen, dus ze wil dit wel een dagje of zo volhouden.
Beste Lezer, hier valt mijn gat van open, dixit Bart Peters (een bekend Boechouts muzikant). Corona eist tot op dit moment 10.000 mensenlevens en tot nu toe 82.000 besmettingen. Maar Elke vindt dat het haar taak is om haar eigenzinnig egoïstische kont op het plaveisel van de Mechelse Grote Markt vacuüm te laten trekken, uit protest tegen het dragen van een mondmasker.
Beste lezer, het verkeer eiste verleden jaar 372 doden en 34.815 gewonden. Geen kat die het in zijn hoofd zou halen om ergens op een grote markt te gaan zitten om de snelheidsbeperkingen aan de kaak te stellen, zebrapaden een beperking van de bewegingsvrijheid te vinden. De rode lichten tijdverlies te vinden en een inbreuk op ons privéleven. Misschien dat Elke V.O, na haar actie in Mechelen, haar strijd tegen alle reglementeringen kan verderzetten op de middenberm van de ring van Antwerpen. Waarbij ze dan graag een mondmaskertje zal opzetten tegen het fijn stof.
Sommige mensen moet men tegen zichzelf beschermen en gewoon colloqueren. Zij zijn een gevaar voor zichzelf en de maatschappij. Het kan natuurlijk best dat Elke V.O. gewoon nood heeft aan erkenning en dat ze zich eenzaam of nutteloos voelde. Misschien dat een gesprekje met Teleonthaal haar had kunnen helpen of op zijn minst had kunnen verhelpen dat ze zich hopeloos belachelijk zou maken. En dat ze een beetje meer verantwoordelijk gedrag ten toon zou spreiden, in het belang van iedereen.
Een mens moet af en toe eens een opoffering kunnen brengen voor het algemeen belang.
Tot de volgende……….
Tafelbier
Geplaatst 27 juli 2020
Beste Lezer, vroeger was het allemaal waarschijnlijk niet beter. Toch betrap ik me er zelf op dat ik met ouder worden ook meer en meer het woord vroeger begin te gebruiken. De verleiding is groot om alles wat er toen gebeurde beter te vinden.
Voor de pandemie zat ik met een stel jongeren samen, prille veertigers zeg maar. Het ging over frisdranken en over suiker-shocks die de kinderen er tegenwoordig lijken aan over te houden. Spontaan zag ik voor mij terug de fles tafelbier van Piedboef staan. Een donkerbruine fles van 75cl met een porseleinen stop die door middel van een ijzertje op de fles geklemd werd. Afgezien van de suiker die erin zat werden we toen misschien wel door onze ouders onbewust op het pad van alcoholisme gezet. Ja beste lezer, dat waren nog eens tijden. Piedboef had immers een alcoholpercentage van 1,5%. Naast kraantjeswater hadden we als alternatief de witte -, knal-oranje- of de fluo-lichtgele limonade van Ordal. Het gaf ons als kind de nodige brandstof en energie om de plattelandswereld te verkennen. Dat was in de dagen voor dat Coca-Cola, Fanta en andere Sprites een echte hype werden. Deze Amerikaanse frisdranken waren eerder een traktatie als we met het gezin een uitstap deden. En uitstappen waren dan op hun beurt weer voorbehouden voor speciale gelegenheden.
We moesten zelf ook niet met die flessen sleuren. Elk dorp of gemeente had een brouwer die zijn ronde deed met water, limonades, tafelbier en andere dranken. Het werd allemaal netjes door een vriendelijke man aan huis geleverd alles verpakt in glazen flessen. En als je een beetje aardig was tegen de man dan zette hij je bestelling netjes in de kelder en nam hij gelijk het leeggoed mee. Proper, makkelijk, geen gezeik met plastiek, karton of blikjes en verschillende afvalzakken. Ook de melkboer kwam gewoon aan huis. Melk in glazen flessen, of uit de grote aluminium melkstoop welke direct in jouw melkpot of kleine melkstoop overgegoten werd. Yoghurt kwam in kleine flesjes wit of roze, een andere keuze was er toen nog niet. Ook die man nam het leeggoed terug mee. En wie kent er niet Soep Van Boom. Meer dan honderd camionettes leverden in die jaren soep in de provincies Antwerpen, Oost- Vlaanderen en een deel van Limburg.
Misschien, beste lezer waren sommige zaken vroeger niet beter maar wel gemakkelijker en efficiënter.
Misschien brengt Corona een aantal van deze eervolle beroepen terug.
Tot de volgende………
Corona Dagboek
Geplaatst 20 juli 2020
Mortsel 5 juni 2020
Liefste zoon, Ik heb vanaf 13 maart bijna 12 weken elke avond als een gek in mijn handen staan klappen. De laatste 2 weken had ik ook twee deksels van kookpotten rond mijn knieën gebonden. Elke avond stond ik om acht uur aan mijn deur mijn knieën tegen elkaar te slaan wijl ik in mijn handen klapte onder het zingen van You never walk alone, The sun ain’t gone shine anymore en andere hoopgevende gezangen. Het was niet altijd even gemakkelijk om in de maat te blijven.
Dat deed ik jongen, plichtbewust elke avond voor de goede zaak. Tot er 3 weken geleden plots een busje halthield waaruit 2 mannen stapten, gehuld in een witte jas, die mij vriendelijk verzochten om mee te gaan. Omdat ik geen kou zou vatten vroegen ze mij om een dikke vest aan te doen met lange mouwen die ze op mijn rug samenbonden.
Mortsel 6 juli 2020
Liefste jongen, ik zit hier nu al een aantal weken in een kamertje met gecapitonneerde muren en een zachte rubberen vloer, om een knus gevoel te geven zeiden ze me nog. Ze vertelden me verder ook dat ik het verplegend personeel zo vanop de eerste lijn zou kunnen gadeslaan om te ervaren hoe goed ze wel waren. Dat doe ik nu al een aantal weken en ik leer er veel van.
Jongen, de dokter is mij verleden week komen zeggen dat ik te lang alleen in mijn kot heb gezeten en dat ze erg bezorgd waren over mij. Ze vertelden me ook dat sociaal contact heel belangrijk is voor de geestesgesteldheid. Ik begrijp nog altijd niet waarom ze dan de eerste dagen om 8 uur kwamen meezingen en applaudisseren. De laatste week namen ze mijn deksels af. Ze gaven mij dan een spuitje waarvan ik direct in slaap viel. Ik voelde mij wel schuldig want ik werd dan pas s ’morgens wakker en dan was het te laat om te applaudisseren en te zingen.
Mortsel 20 juli 2020
Jongen, vandaag vertelde de dokter me dat het Corona virus stilaan terug aan het komen is. Ik mag volgens hem eind deze week naar huis.
Lieve zoon kan je ervoor zorgen dat er iemand, die mij in zijn bubbel wil opnemen, zo snel mogelijk kan komen halen zodat ik thuis nog even in mijn eigen bubbel kan beginnen repeteren. Ik wil mijn repertoire een beetje opfrissen om binnen veertien dagen terug op post te zijn. Ik ben ook benieuwd wie de hypocrieten zullen zijn die samen met mij mee komen applaudisseren voor het verplegend personeel, de brandweer, politie en de mannen van de vuilkar…….
Groeten van uw vader……….
De week van Herman 21
Geplaatst 8 juli 2020
Mijnheer? Ik herkende onmiddellijk de stem van Herman aan de telefoon. God weet hoe hij aan mijn nummer gekomen was. Waarschijnlijk omdat ik ondertussen een welbekend en gevierd columnschrijver ben geworden.
Mijnheer, zei Herman nogmaals, ik bel u even om te vragen of u misschien weet of “de Kroon” al terug open is? Ik zit nu al vanaf 13 maart in mijn bubbel met ons Gerda, en hoe graag ik haar ook zie, ik moet er even tussen uit. Ik gromde even bevestigend. Begrijp me niet verkeerd, ging Herman verder, maar als ons Gerda aan de kuis is loopt ge beter niet voor haar voeten verstaat ge? Ik kan begrijpen, mijnheer, dat sommige koppels er zwaar problemen mee hebben. Een man loopt altijd in de weg begrijpt ge?
Nog een vraagje mijnheer, voor onze vakantie, die volgende week start, wilden we gaan rondtrekken in Zuid-Europa. Met de auto en de tent van camping naar camping. Maar onze regering heeft de zaken er niet gemakkelijker op gemaakt. Moeten wij nu eerst van Menton over Genua naar Venetië gaan en dan naar Poreč in Kroatië? Maar dan moeten we in quarantaine als we terugkomen. Of gaan we beter eerst naar Kroatië dan naar Venetië en zo over Genua naar Menton? Dan kunnen we het virus misschien in Frankrijk van ons afschudden en moeten we niet in quarantaine. Ziet u mijnheer wij geraken er niet uit en ons Gerda staat al redelijk krikkel.
En er is nog iets mijnheer, als wij in quarantaine gaan gaat mijnheer Beke dat dan betalen zoals hij halvelings beloofd heeft. Daar gaat in de regering van lopende zaken nog zever van komen denk ik dan. Weet u mijnheer ik veronderstel dat we maar beter thuisblijven. Met al die regen van de laatste dagen is het onkruid in den hof al weelderig terug aan het groeien. Mijn patatten zijn al helemaal overwoekerd door hagewinde en de slakken hebben al serieus aan de salaad gezeten.
Misschien dat ik mijn tent voor een paar dagen in den hof opzet, mijnheer. Dan kan ons Gerda binnen haar gangen gaan en haar goesting doen. Spreken we de volgende keer maar terug in De Kroon af? Wat denkt u? Zeker Herman, antwoordde ik.
Als al die terugkomers geen 2de golf ontketenen dacht ik toch even bij mezelf.
Beste Lezer, in tijden van sociale media dreigt elk initiatief al snel uit de hand te lopen. Alles wordt buiten proportie opgepompt en neemt alras angstaanjagende vormen aan.
Ik wilde schrijven over het Black Lives Matter protest in de wereld, maar werd voorbijgestoken door een hedendaagse beeldenstorm, fascistische graffiti op muren, nog meer racistische stellingnames van blank naar zwart en omgekeerd. Discussies al of niet opgang gebracht door agitatoren of provocateurs, die op sociale media steevast uitmonden in ordinaire scheldpartijen. Het blijkt eens te meer dat sociale media in plaats van mensen met elkaar te verbinden een belangrijke splijtzwam worden in onze samenleving
Het weghalen door blank en zwart van beelden en schilderijen tot het censureren van films en tv-programma’s, is net zoals bij de grote schoonmaak thuis, alle vuil onder de mat vegen. Je ziet het niet meer maar het is er nog wel. Hoe komt het dat er een hele generatie ontstaan is die angst heeft om geconfronteerd te worden met de onvolmaaktheid van het leven? Het leven bestaat spijtig genoeg niet alleen uit mooi gelakte nageltjes of een nieuwe haarkleur om mee te pronken. Maar dan nog liever dat, dan het krampachtig over elkaar rollen in de ijver om toch maar de meest politiek correcte te zijn of het juist niet te zijn, waardoor alle zin voor realiteit dreigt te vervagen. Eens te meer lijkt het erop dat het mensdom maar al te graag achter één of andere vlag loopt of slogans klakkeloos overneemt of het nu links, rechts, zwart, wit, geel of rood is. Het leven bestaat niet uit regenboogkleurtjes maar uit heel veel grijs. En laat ik nu grijs meer en meer een perfecte kleur beginnen vinden. Komt het door het ouder worden?
Laatst las ik volgende tekst:
Uit “Een gelukkig mens en andere geheimen”
(van Theije Twijnstra)
>>Bedenk wel dat het heel moeilijk is om een eenling te zijn. Ieder mens wil je beïnvloeden. Iedereen wil zich met jou bemoeien, zodat je net zo wordt als zij.
Want als je een eenling wilt zijn dan blijf je altijd een ander voor de ander en dezelfde voor jezelf. Dan blijf je vrij.
Zorg dat je vrij blijft!”<<
Tot de volgende……….
Brief aan de Paus
Geplaatst 10 juni 2020
Beste Goedheilige Vader Franciscus,
Al van in de nonnekesschool luisterde ik met aandacht naar de verhalen van Jezus. Later in de grote school heb ik geen enkele voorbereiding voor mijn grote communie overgeslagen. Plichtsbewust als ik was, ging ik om de veertien dagen naar de catechese bij een vroom koppel met vijf kinderen dat elke zondag met hun kroost naar de mis ging. Beste heiligheid, ik heb me met hart en ziel gestort in het lezen van het Oude en ook het Nieuwe Testament. Vooral dat laatste wat met al die toverij veel beter geschreven was, vind ik persoonlijk. Dat is spannender en spreekt de mensen meer aan, weet U.
Hoog heilige Vader, ik zit met een nogal gevoelige vraag. Daarom dat ik mij in deze persoonlijke correspondentie tot u richt. Ik wil de hele wereldbevolking niet laten panikeren en ik weet dat mijn geheimen veilig zijn bij u.
Het zit zo zijne Heilige Eminentie, ik vind dat het er niet goed uitziet voor de mensheid. Ik denk dat God ons wil straffen voor al onze wetteloosheid en promiscue gedrag en ook wat we de beesten aandoen enzo. Vindt uzelf ook niet zijne Heiligheid, dat er de laatste tijd veel onheil over ons neerkomt? Afijn, ik wil maar zeggen dat het allemaal begon met bosbranden over heel de wereld weet u nog? Daarna begon er alweer zoals voorgaande jaren een periode van droogte. We werden gevraagd regenwater op te vangen. Dat was moeilijk want er viel niets uit de lucht. Dan, beste Vader kwam de pandemie. Een verschrikkelijke ziekte waart als een spook over de hele wereld. En nu beginnen ook de insectenplagen zoals de processierupsen en trekken de wilde dieren zoals de wolf door onze Nijlense straten.
Beste heiligheid, vannacht begon er bij mij een licht te branden. Ik had zoiets al gelezen in deel I van uw duologie: Testament I & II. Volgens mij is er nog groter onheil op komst. Nu is mijn vraag, heeft u toevallig nog in de schuif van uw bureau de plannen van de boot van Noah liggen. Of een schetske dat hij daarvan gemaakt heeft? Ik heb volgende week een week verlof en wilde graag aan de bouw van een nieuwe ark beginnen naast mijn caravan aan de Kleine Nete.
Ik hoop dat U mijn schrijven discreet wil behandelen, in ruil zal ik een plaatsje voor u en uw vrouw of vriendin vrijhouden als het water op de Kleine Nete begint te stijgen.
Met de meest dringende hoogachtende achting,
Uw zondaar….
De Malcontenten
Geplaatst 5 juni 2020
Jan Leyers, befaamd Boechouts filosoof, heeft het juiste woord eruit gegooid, de malcontenten. Wij worden overspoeld door de negatieve berichten in de kranten en op sociale media van de malcontenten.
Beste lezer, verschillende maanden heb ik mij gedeisd gehouden en de wereld rondom mij een beetje aanschouwd. Opbeurend is dat niet, iedereen heeft wel iets om over te klagen. Niet op café kunnen gaan, niet op restaurant gaan, de kleinkindjes een paar weken niet zien of opeengepakt naar een concert kunnen kijken, te veel om op te noemen. Elke keer als er een versoepeling kwam en de teugels iets gevierd werden was er wel één of andere groep, één of andere vereniging die zich te kort gedaan voelde en protesteerde tegen de genomen beslissingen. En vooral niet te vergeten de betweters die niet kunnen nalaten om te zeggen hoe verkeerd onze politici en specialisten ter zake zijn en hoe zij het zelf allemaal veel beter zouden doen. Als het coronavirus ons niet bezighoudt, dan is het wel het weer waar we op zagen. Te droog, te heet, te veel wind, te weinig wind, te veel water, te weinig water. Het jammeren zit blijkbaar in de genen van de modale Vlaming.
En toch beste lezer zag ik mooie dingen verschijnen. Geschreven door mensen die echt in de shit zaten of nog zitten. Mensen die harde tijden doormaken en die er toch in lukken positieve zaken neerschrijven, waarbij alle andere gezeik in de schaduw komt te staan. Mensen die blij zijn met wat ze hebben, krijgen, of met wat ze nog kunnen verwachten. Teksten die zo to the point geschreven zijn dat je er stil bij wordt, waardoor het geklaag en de malcontentheid nog meer opvalt en bijna zielige vormen aanneemt. Ik wens de mensen die deze teksten geschreven hebben en hopelijk blijven schrijven, ondanks hun keiharde tegenslagen, alle geluk van de wereld toe en zeg hun nederig dank voor hun positivisme en de kracht die ze uitstralen.
En aan alle malcontenten van deze wereld een verschrikkelijke kramp van drie weken in hun pols op het moment dat ze de pen willen beroeren.
Zo, het moest er even uit!
Tot de volgende……….
Respect
Geplaatst 20 April 2020
Beste Lezer, de eerste straf die ik kreeg was in het 2de leerjaar. Ik moest vijf keer het “Onze Vader” opschrijven, waarom weet ik al lang niet meer. Voor een zevenjarige knaap, die linkshandig was en krampachtig probeerde een leesbaar aantal woorden op papier te zetten, was dit een loodzware opgave. Ik heb volgens de echtgenote nog steeds geen aantrekkelijk schrift. Maar dit terzijde. Thuis gekomen kon ik niet anders dan aan mijn vader opbiechten dat ik straf moest schrijven, waarna hij die prompt verdubbelde. Dat was vroeger zo, er werden geen vragen gesteld, de onderwijzer had toch altijd gelijk.
Ik vertel dit beste lezer, omdat ik denk dat de ouderen onder ons dit wel zullen herkennen. Als je een draai om je oren had gekregen in de klas – toen mocht dat nog – dan was de kans groot dat dit bij thuiskomst nog eens dunnetjes werd overgedaan. Het is mij meermaals overkomen dat ik met een klein hartje huiswaarts keerde in het besef dat ik maar de helft van mijn straf had gekregen. Uitvluchten van het type: heel de klas heeft dit gedaan of de meester heeft een pik op mij, werden thuis niet als verzachtende omstandigheden weerhouden.
Beste lezer, de laatste decennia is dit allemaal een beetje verloren gegaan. Het werd normaal dat één of beide ouders de school contacteerden om verhaal te halen over het feit dat hun oogappel door de leraar een beetje te vermanend aangesproken werd. Het is zelfs zover gekomen dat ouders of leerlingen hun examenresultaten aanvechten via de rechtbank. Enig respect voor de leraar of onderwijzer was volledig zoek in de pre-corona tijden.
Ik hoorde vanochtend op de radio de reacties en paniek in de stemmen van ouders die nu zelf voor de begeleiding van hun kinderen bij het online leren verantwoordelijk zijn. Ik denk dat er een reële kans bestaat dat de ouders van schoolgaande kinderen enorm opgelucht zullen zijn dat ze hun koters terug aan de schoolpoort kunnen afzetten. En dat de leraar er dan vierkant zijn plan mee mag trekken. Met enig respect.
Tot de volgende……
Training
Geplaatst 6 april 2020
Beste Lezer, u gelooft het niet maar ik heb gisteren een wandeling gemaakt van een kleine 2 kilometer. Ja waarachtig, een voor mijn doen olympische prestatie. Ik ben me niet aan het voorbereiden voor de Olympische Spelen in Tokio, mocht u dat denken. Wandelen is trouwens geen olympische discipline. Daarbij, de spelen zijn toch uitgesteld en tegen die tijd ben ik zeker te oud om nog deel te nemen.
Beste Lezer, ik ben helemaal alleen, vrijwillig, uit eigen beweging te voet naar de bakker in Nijlen-centrum geweest. De bakker op het Statieplein welteverstaan. Er is een andere bakker in de buurt, maar die ligt een kleine 100m verder vanaf mijn vertrekpunt. Dat maak al snel een extra 200m heen en weer. Ik weet van horen zeggen dat je langzaam moet opbouwen. Ik schat dat ik over een week die extra afstand wel moet kunnen overbruggen zonder speciale massage als ik thuiskom.
Ik wil ook wel vermelden dat ik op de terugweg een boodschappentas meezeulde met twee broden en een paar pakjes voorverpakt beleg erin. Ik heb er alles bij elkaar een klein halfuurtje over gedaan. Deze tijd hoop ik op termijn ook in te korten. Persoonlijk denk ik dat een tijd van 25 minuten binnen mijn bereik moet liggen. Mits de juiste voorbereiding en de juiste voeding. Afhankelijk van de belasting op de terugweg moet dit doel haalbaar zijn.
In alle eerlijkheid moet ik toegeven dat ik er een goed gevoel aan overgehouden heb. Ik was vandaag helemaal niet stijf en heb zelfs even in de tuin gewerkt om souplesse en ook een beetje krachttraining in te bouwen. Afwisseling is ook heel belangrijk heb ik van horen zeggen. Je moet afwisselende spiergroepen trainen. Daarom heb ik voor morgen een spelletje Mahjong op de computer ingepland.
Alle beetjes helpen in deze Corona-tijden. Ik kijk er echt naar uit om me binnen afzienbare tijd met een afgetraind lichaam opnieuw onder de mensen te kunnen begeven.
Tot de volgende……..
Hoe gaan we verder
geplaatst 30 maart 2020
Beste Lezer, we zitten in week 3 van de “blijf in uw kot“ actie. Het lijkt er stilaan op dat we het allemaal een beetje begrepen hebben. We blijven in ons kot.
Toch beste lezer, vrees ik dat we binnen enkele weken in een nieuwe wereld zullen ontwaken. Dat de sociale verkilling die in het echte leven al sluimerend was, nog verder zal evolueren. Denk daarbij aan de jonge tiener die het meisje van zijn dromen vindt, maar misschien toch even zal aarzelen alvorens haar een passionele tongzoen te geven. Dat vrienden elkaar niet meer spontaan om de hals zullen vliegen of elkaar een kus op de wangen geven als ze mekaar ontmoeten. Dat de mensen wellicht minder geneigd zullen zijn om elkaar een hand te geven zonder direct naar antiseptische desinfecterende gel te grijpen.
Een minder warme wereld waar alles nog afstandelijker zal gebeuren. Zullen we nog opeengepakt naar een concert gaan kijken? Wordt er in de bioscoop en extra zetel tussen elke toeschouwer opengelaten of misschien zelfs weggehaald? Zullen de pendelaars elke ochtend nog op elkaar gepakt in overvolle treinen richting werk willen gaan? Gaan we onze kinderen nog op afgeladen bussen naar school willen sturen? 101 vragen beste lezer over zaken die vroeger normaal waren en die we zonder nadenken allemaal wel deden. Dagelijkse handelingen die we in de nabije toekomst ongetwijfeld in vraag zullen stellen.
Maar wij mensen vergeten vlug. Er zullen na de opheffing van de maatregelen meer dan waarschijnlijk vele party’s georganiseerd worden om het einde van de social distancing te vieren. Als er iets is wat de mensen verbindt, is het feestjes bouwen. Wat begon als ingetogen handgeklap uit respect voor de zorgsector is uitgegroeid tot halve wijkfeesten met dans, muziek en gerammel met keukenmateriaal. Elke reden is legitiem op dit moment. Onze zwakte om vlug te vergeten is tegelijk ook onze kracht om te overleven op deze aardkloot………….
Ter nagedachtenis van de slachtoffers van Corona.
Tot de volgende bij leven en welzijn (naar Jos Ghysen+)…………….
Jarig
Geplaatst 11 maart 2020
Beste Lezer, dinsdag was ik jarig. Geen speciale verjaardag. Als je de twee cijfers van mijn leeftijd optelt kom je op 9 uit. Het eerste cijfer is het dubbele van het 2de cijfer. Ik schrijf dit gewoon op deze manier even op, om te kijken of jullie alert zijn maar eigenlijk om de indruk te geven dat ik geestelijk toch nog bij de zaak ben, hoewel dit niet altijd zo duidelijk is volgens de echtgenote.
Beste Lezer, een groot deel van mijn leven heb ik gedacht dat ik niet veel ouder dan 33 zou worden. Het zit namelijk zo: ik zat op een katholieke school en was als gevolg van de klerikale druk erg met de Bijbel vertrouwd. Veel meer dan goed voor me was. Laat het nu toevallig zo zijn dat mijn moeder Maria heet, mijn vader Daniël en mijn stiefvader Jozef. Veel dichter kon je volgens mij bij het goddelijke niet raken. Daarom was ik ervan overtuigd dat als Jezus 33 geworden was, het voor mij niet veel langer zou duren. Ik had er echter geen rekening mee gehouden dat oude tradities, zoals het kruisigen van jonge mannen die in de fleur van hun leven verkeren, samen met de Romeinse overheersing uit onze contreien zou verdwijnen. Die mijlpaal van 33 jaar ligt nu al even achter mij.
De echtgenote had als verrassing witloof met hesp en kaassaus in de oven gegratineerd en dit samen met puree aardappeltjes als feestdis klaargemaakt. Ik lust wel een stevige stronk witloof, vooral het Nijlens grond-witloof van bij Annemie en Roel. Op kreeft met oestertjes als voorgerecht was het nog een jaartje of 2 wachten vertelde de echtgenote me. Mijn zopas bereikte leeftijd was de Witloof met hesp en kaassaus leeftijd, zei ze me nog. Daar kon ik weinig tegen inbrengen en 2 jaar is niet lang meer beste lezer dat moet nu wel lukken, zeker nu ik de 33 al lang achter me heb liggen. Mocht het toch zover niet komen dan heb ik alvast een heerlijke witloofschotel met kaassaus gegeten, door de echtgenote liefdevol bereid.
Een mens op mijn leeftijd raakt meer en meer gesteld op de kleine dingen van het leven, weet u. Of hoe een eenvoudig gerechtje met de juiste omkadering algauw een “top” feestmaal kan worden.
Tot de volgende
Diana
geplaatst 2 maart 2020
Beste lezer, ik loop me al een enkele dagen af te vragen hoe oud Diana zou zijn. Neen ik bedoel niet de moeder van Ex-Royal Harry en ook niet de Diana van Paul Anka en ook niet Diana Ross. Neen beste lezer ik bedoel de Diana van die club in Zundert.
Beste lezer, voor zover ik mij al kan herinneren staan die borden langs de kant van de weg. Ze stonden er al tijdens mijn wilde jonge jaren “ Sauna Diana in Zundert “ met daarop een wulps ogende jonge dame die je heel stoutmoedig, maar verleidelijk aankeek. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er nooit ben geweest. In Zundert bedoel ik. Dat lag ook niet zo voor de hand in die jaren. Voor een jonge knaap van het platteland lag Zundert een heel eind weg. Je moest er al gauw een koffertje met zuiver ondergoed en een tandenborstel voor meenemen. Dat kreeg ik thuis aan mijn ouders in die tijd nooit helemaal uitgelegd begrijpt u.
Het is volgens mij ook al die tijd al hetzelfde meisje dat op de affiches staat. Zij moet nu toch al een prille zeventiger zijn. Misschien heeft zij reeds een gouden horloge ter afscheid gekregen of een kettinkje, dat is denk ik dan, iets meer toepasselijk in die kringen. Diana zit misschien al in de AOW zoals onze noorderburen zeggen. Het zou zo maar kunnen dat Diana kinderen heeft die op hun beurt ook kinderen op de wereld gezet hebben. Kleine spruiten waar oma Diana dan aan vertelt dat ze vroeger kamermeisje was.
Beste lezer het zou ook best kunnen dat Diana op een klein appartementje, juist betaalbaar van haar AOW, helemaal alleen naar haar foto op die reclame van de club zit te staren. Wegdromend over wilde feesten met oesters en champagne en zo van die dingen. Mannen met grote karren die haar kwamen verwennen en zij hen. Misschien, misschien………
Zoveel vragen die me door het hoofd spoken bij het zien van die affiche aan de muur.
Tot de volgende………….
Carnaval
geplaatst 24 februari 2020
Beste lezer, de afgelopen dagen werden we in de media om de oren geslagen met de al of niet misplaatste persiflage op Joden in de Aalsterse Carnavalstoet.
Carnaval is niet aan mij besteed, beste lezer. Ikzelf heb daar nooit aan deelgenomen. Ik heb er nooit het nut van ingezien om op een welbepaalde dag van het jaar, in een gek kostuum rond te paraderen en de onnozelaar uit te hangen. Dit zou wat mij betreft het hele jaar door moeten kunnen. Uiteraard is dit een persoonlijke mening. Ik heb niets tegen mensen die op een bepaald moment volledig uit de bol gaan en even alle remmen losgooien om zo een beetje stoom te kunnen aflaten. Aalst is daarbij samen met Stavelot, Herenthout, Binche en Malmedy één van de toonaangevende carnavalssteden in ons land. In één van mijn vorige stukjes (Brief aan de Unesco) heb ik een poging gedaan om de absurditeit van de hele discussie aan de kaak te stellen. Uiteindelijk gaat het toch maar over een hoop dronken “Voil Jeanetten.”
Toen ik maandagochtend de krantenkoppen doornam las ik vele reacties, politieke en andere, op de carnavalsstoet in Aalst. De ene al geagiteerder dan de andere. Politici die absoluut hun mening moeten geven, om ook even in de belangstelling te staan. Joodse organisaties die op hun lange tenen getrapt zijn, buitenlandse pers die er niets van begrijpt en carnavalisten die er ook niets van begrijpen en dus vrolijk verder volharden in de boosheid. Elke vorm van betutteling, censuur of oproep voor goede smaak zal bij de rechtgeaarde carnavalist als een rode lap op een stier werken. Genoeg zaken om volgend jaar de hetze over de stoet van dit jaar opnieuw op de korrel te nemen.
En zo staat humor, goede of slechte, zoals het altijd al geweest is, recht tegenover lichtgeraaktheid en kortzichtigheid. Gewoon een verderzetting van de polarisatie in deze wereld. Polarisatie die het gevolg is van heel hoge eigendunk maar vooral ook van onbegrip voor een tegenpartij.
Geef mij dan maar Carnaval Do Brasil, het is voor het weer dat ik het zou doen, begrijpt u?
Tot de volgende……..
Natuurpunt
Geplaatst 18 februari 2020
Beste mijnheer van Natuurpunt,
Ik schrijf u op vraag van mijn nonkel Albert Van Genechten wonende in de Dofferweg te Bevel-Heikant.
Mijnheer, van in zijn jeugd is mijn nonkel Albert een gerespecteerd duivenmelker. Velen zijn jaloers op de duiventil die hij eigenhandig in elkaar timmerde. Een dak van hoogwaardige Eternit platen dat al jaren weer en wind doorstaat en waarvan hooguit enkele hoekjes afgebroken zijn. De houten planken die hij gebruikte om muren van te maken worden jaarlijks kwistig met carbolineum ingesmeerd. Ook binnenin is alles netjes en strak onderhouden. De voltallige duivenmelkers club van Bevel-Heikant “De La Paloma’s “, u weet wel van dat liedje, is jaloers op het luxe onderkomen van mijn nonkel Albert zijn vliegbeesten.
Maar, mijnheer van natuurpunt, en nu kom ik tot de kern van de zaak, een van uw medewerkers heeft aan de watertoren achter de tuin van nonkel Albert een nestkast voor een torenvalk gehangen. Ik moet het u niet vertellen mijnheer maar mijn nonkel is er helemaal kapot van. Zijn duiven durven niet meer buitenkomen mijnheer. Ze zitten heel de dag voor de uitvlieg opening naar die watertoren te gapen. De duivenstront stapelt zich op zoals nooit tevoren. Nonkel Albert kan het niet bijhouden. Al zijn duiven zijn aan den dunne van de schrik. Al weken durft nonkel Albert geen enkele duif meer meegeven voor de Barcelona vluchten. Hij is oprecht bang dat zijn duiven nog liever aan het strand van Playa d’Aro gaan liggen dan dat ze nog naar huis zouden komen, met die moordenaar als gebuur.
Mijnheer is het misschien mogelijk dat u met de huurder van die nestkast aan de watertoren een soortement reglement afspreekt waarin staat dat hij de duiven van nonkel Albert moet gerust laten. Die van Fons Verellen zijn vele smakelijker en eindigen altijd voor de duiven van nonkel Albert. Misschien dat u mijn oude nonkel zo een handje kan helpen, om het een beetje goed te maken als het ware. In afwachting van een positief antwoord,
verblijf ik met de meest natuurvriendelijke groeten.
Tot de volgende……….
Rebellie
geplaatst 10 februari 2020
Beste lezer, ik lig al jaren overhoop met mijn eigen lichaam. Niet dat ik er niet tevreden mee ben. Je kan er uiteindelijk op een natuurlijke manier toch niet veel aan veranderen. Maar mijn lichaam lukt er steeds opnieuw in om mij enorm op stang te jagen door kleine pesterijen.
Kijk, het zit zo: telkens ik de nodige voorbereidingen tref om een bepaalde taak uit te voeren, probeert mijn lichaam er een stokje voor te steken. Stel, ik wil in de tuin werken en ik begin met mijn alaam bij elkaar te zoeken, dan is de kans heel groot dat mijn lichaam ervoor zorgt dat ik hoogdringend naar het toilet moet. Met hoogdringendheid bedoel ik dat in de letterlijke zin van het woord. Normaal heb ik een, laat ons zeggen normale stoelgang. In dit geval lijkt het alsof in een volledige fles olijfolie heb opgedronken en 2 kilo pruimen gegeten. Beste lezer, ik sta dan met de billen krampachtig tegen elkaar geknepen op het toilet mezelf uit mijn overall te wringen in een poging om toch maar tijdig op de pot te zitten.
Wil ik mij in mijn zetel wil neerzetten met een goed boek en een rustig muziekje op de achtergrond, krijg ik gegarandeerd na het opzetten van de radio een niesbui en een druipneus die er op hun beurt voor zorgen dat ik het eerste kwartier door mijn tranende ogen geen letter meer kan ontwaren. Tegen dat ik terug iets beter zie, ben ik zo opgefokt en is mijn zin om rustig een boek te lezen omgeslagen in de onbedaarlijke drang om mee deel te nemen aan de eerste de beste straatoorlog tussen 2 supportersclubs uit de voetbalwereld.
U gelooft het niet beste lezer, maar zo zijn er nog talloze kleine ongemakken die mij, telkens ik een taak wil aanvatten, overkomen. Daarnet nog, ik had juist mijn keukenschort aangedaan, de bak met aardappelen op het aanrecht gezet, mijn aardappelschiller uit de keukenla gehaald en mijn handen gewassen, toen mijn lichaam me liet weten dat ik onbedaarlijk moest gaan plassen.
Beste lezer, ik loop er al een tijdje mee te worstelen, maar ben ik nu echt de enige die met zo een rebels lichaam moet leven?
Tot de volgende …………………..
Griep? of erger….
Geplaatst 31 januari 2020
Beste lezer, verleden week begon het. Eerst heel onschuldig, maar daarna steeds heviger. Oorpijn. Na een hele dag Ibuprofen genomen te hebben en een rusteloze nacht, kwam de echtgenote me een mengsel van knoflook en sesamolie brengen. Ze had dit middeltje gevonden op internet. Geen van beiden wisten we of dit druppelsgewijs in het oor moest aangebracht worden of eerder oraal met een soep- of theelepel. Oraal dan maar.
Ik kreeg daar vrijwel onmiddellijk brandend maagzuur van, beste lezer. Maar geen nood, internet schreef het drinken van appelazijn voor als remedie. Maar toen ik die appelazijn dronk reageerde een van de weinige wijsheidstanden die ik nog bezit met een venijnige steek. De echtgenote raadpleegde de digitale dokter en vertelde me dat kruidnagel soelaas kon brengen tot ik bij mijn goede vriend Hervé, mijn tandarts, terechtkon.
Tegen de avond beste lezer, liep ik rond met een geweldig opgeblazen gevoel, waarschijnlijk van de mengeling van sesamolie, appelazijn, knoflook. De reuk van de kruidnagel maakte me compleet misselijk. Naar het schijnt zou ananas daartegen helpen vertelde ik de echtgenote. Waarna ze uit liefde de auto startte en in de buurtwinkel 3 ananassen ging halen. Toen ze terugkwam lag ik op de zetel met een stuk mierikswortel in de mond, heel goed tegen sinusitis. Volgens mij was de ontsteking van mijn oor uitgestraald naar mijn voorhoofdsholte.
Na een rusteloze nacht werd ik wakker met pijnlijke spieren en gewrichten. De echtgenote vertelde me dat ik de hele nacht had liggen woelen, draaien en keren in bed. Ze bracht me liefdevol een kop gemberthee met kurkuma en munt, goed tegen spierpijn. Als ontbijt had ze een handjevol kersen bij die zouden helpen tegen pijnlijke gewrichten. Ik drink nu ook al enkele dagen als medicijn tegen het Coronavirus 3 x 2 flesjes “Corona Extra” per dag, nadat ik verleden week tijdens een seminarie in Duitsland een paar chinezen de hand had geschud
Ik denk dat ik volgend jaar toch maar een griepspuit vraag aan mijn dokter.
Tot de volgende…………………
Baard
Geplaatst 23 januari 2020
Verleden week werd mij door de echtgenote een artikel uit de kwaliteitskrant “De Gazet van Antwerpen“ toegestuurd. Het artikel had als hoofding “Studie bewijst: mannen met baarden vallen meer in de smaak bij vrouwen”
Beste lezer het hoeft geen verder betoog dat dit schrijfsel in de krant mijn volledige aandacht opslorpte. Eindelijk een deftige universitaire studie dacht ik bij mezelf. Na alle absurde thesissen en doctoraten waarmee men ons om de oren slaat, zie ook mijn bijdrage over de dikte van de bomen langs de kant van de weg, is er nu eindelijk een relevante studie verschenen. Het onderzoek is heel breed gevoerd bij dames tussen de 18 en 70 jaar. Zij kregen allemaal een 30-tal foto’s te zien van gladgeschoren babyfaces tot mannen met een volle baard.
Sinds meerdere maanden heb ik een soortement akkoord met de echtgenote dat ze de lengte van mijn baard mee bepaalt. Tot nu toe ging dit zonder noemenswaardige problemen. Mijn baard groeit gestaag en doordat de echtgenote mij dagelijks ziet, valt het langer worden van mijn gezichtsbeharing bij haar niet echt op. Beste Lezer, ik moet u niet vertellen dat dit artikel de zaak ernstig dreigt te bemoeilijken. Niet dat de echtgenote dermate jaloers is, maar toch. Ik zie de bui al hangen. Het worden opnieuw harde onderhandelingen die vele avonden in beslag zullen nemen. Emotionele toestanden die we stevig in de hand moeten houden.
Bij nader aanzien zou ik het toch appreciëren moest de wetenschap zich bezighouden met ernstiger studies. De invloed op de duimspieren bij veelvuldig gebruik van de punaise lijkt mij een goed onderwerp. Ook de invloed van kosmische straling op ons pseudo neurotisch onderbewustzijn zou een interessant wetenschappelijk onderwerp kunnen zijn. Ons belastinggeld gebruiken om een studie over de baard te houden lijkt mij verspilling in deze moeilijke tijden. Wat heeft de mensheid eraan om te weten tot wat vrouwen zich aangetrokken voelen. Ik vind dat de kranten aan nodige zelfcensuur moeten doen en zulke onzinnige artikels alleen laten verschijnen in “De Story“ of “Dag Allemaal”. Ik overweeg om mijn abonnement op de “GVA” op te zeggen na deze ernstige inbreuk op mijn privéleven.
Moesten er bij nader inzien toch vrouwen zijn die mijn weelderige kinbeharing onweerstaanbaar vinden en er graag hun neus eens willen insteken of de zachtheid ervan verifiëren, gelieve een afspraak te maken via mijn echtgenote. U hoeft er voor mij ook geen trauma aan over te houden. (de foto boven deze tekst is niet gelijkend)
Tot de volgende………………
De Trein
Geplaatst 13 januari 2020
Beste Lezer, op 28 december 2019 reed ik voor de eerste maal sinds jaren opnieuw met de trein. De vorige trein die ik nam was nog groen aan de buitenkant. Het spoorweggroen van de jaren stillekes en een interieur dat bestond uit met aluminium omrande, simili lederen banken, met boven elk bankstel een bagagedrager. De tijd dat alle bomen nog even dik waren en de Dode Zee nog maar net een beetje ziek geworden was.
Beste lezer, tot mijn verwondering hoorde ik vanochtend op het nieuws dat die van den ijzeren weg nieuwe treinstellen hebben aangekocht. En ik die eind vorig jaar de huidige generatie wagons nog maar juist had leren kennen. Maar dit terzijde. Groot was mijn verbazing toen ik vernam dat de nieuw aangekochte treinstellen niet echt toegankelijk zijn voor gehandicapten of om het politiek correct te zeggen, onze mindervalide medemens. Wij hebben in ons landje 2 perronhoogtes. Er zijn ongeveer 550 stations of stopplaatsen en die hebben een verschillende opstaphoogte. Beste lezer, u houdt het niet voor mogelijk maar die van den NMBS hebben het voor elkaar gekregen om nieuwe treinstellen aan te kopen die tussen die twee perronhoogtes zitten. Dit wil concreet zeggen dat de gemiddelde rolstoelgebruiker in geen enkel station zelfstandig de nieuwe trein kan nemen. Er zijn namelijk 2 mogelijkheden: ofwel is het perron te hoog en de trein te laag ofwel is het perron te laag en de trein te hoog.
De radio vanmorgen liet de kans niet voorbijgaan om een deskundige van de spoorwegen aan de tand te voelen. Die treindeskundige zag er geen probleem in. De infrastructuur van onze stations zou a rato van 7 à 10 stations op jaarbasis in “ijltempo“ aangepast worden aan de nieuwe rijtuigen. Een snelle berekening beste lezer leert ons dat de volledige aanpassing van alle opstapplaatsen ongeveer tussen de 50 en de 70 jaar zal duren. Dit wordt een dolle race als men weet dat een treinstel zo een 30 jaar meegaat. Ik acht de kans groot beste lezer dat, tegen de tijd dat dit rond is, er terug een nieuwe spoorwegmijnheer zal zijn die opnieuw voor een andere trein of perronhoogte zal kiezen. Het biedt namelijk werkzekerheid in deze troebele tijden en het zit toch verrekend in de prijs van ons treinkaartje.
Ik denk dat ik mijn auto voorlopig maar houd………
Tot de volgende
2020 Deel II
Geplaatst 7 januari 2020
Beste lezers, bedankt voor de vele reacties op mijn jongste schrijfsel getiteld 2020. Reacties die jullie stuurden via Facebook, WordPress of persoonlijk via mail. Het was niet mijn bedoeling jullie te laten schrikken. Velen onder u dachten blijkbaar dat ik zou stoppen met het schrijven van miniatuurtjes. Dat was niet mijn intentie. Het stukje was bedoeld om 2019 af te sluiten en ook om wat er allemaal rondom ons gebeurde en nog gebeurt een beetje op de korrel te nemen. Jullie reacties waren moedgevend en wees er gerust in, ik doe nog even verder. Verder blijkt dat mijn lezers allemaal vitale mensen zijn die zich jong van hart voelen. De meesten van jullie voelden zich aangesproken in het paragraafje dat ik aan de millennials richtte. Waarin ik schreef dat ik per 1 januari ging stoppen met hen goede raad te geven. Ach ja, laten we eerlijk zijn we voelen ons tenslotte allemaal nog wel op tijd en stond een beetje 18.
Beste lezer, dit is mijn eerste stukje van 2020 en ik denk dat ik reeds met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kan stellen dat we met zijn allen zullen moeten doen wat we al jaren doen, namelijk voortploeteren. Laat ons op tijd en stond genieten van kleine dingen, een lach, een zonsondergang, een lekker wijntje een vriendelijk woord of gewoon een goedendag.
Laat de azijnpissers van deze wereld maar verder azijn pissen. Dat de pessimisten maar verder de pessi missen en de moralisten maar verder moraliseren. Ik blijf ze in het oog houden en op tijd en stond bestoken met mijn onnozelheden. Al lachend zegt de zot de waarheid. En als het de waarheid dan niet blijkt te zijn, dan hebben we toch goed gelachen. Ik hou ze in de mot: de kranten, de televisie en sociale media. Ik blijf mijn spotlight (sic) op hun tegenstrijdigheden en dwaasheden richten om het even of ze van links, van rechts, van boven, van onder of uit het midden komen. Het helpt mij althans om dit aardse bestaan wat luchtiger te maken en mezelf te wapenen tegen de verzuring die als een laag zwarte drek over deze maatschappij kruipt.
In mijn strijd tegen deze verzuring en het pessimisme blijf ik met deze blog op een positieve manier naar dit apenkot, wat onze wereld voor mij ook is, kijken. Verwar dit vooral niet met naïviteit, noem me gerust de hofnar tussen de columnisten.
Tot de volgende en houd de moed erin…………..
(De wereld is een apenkot van Vuile Mon en zijn vieze gasten)
miniatuurtjesdotnet 